bo w Warce Panie to ch... wiedzą...

Kiedy już się okazało, że "strachy na lachy" można przeżyć bez zmiany liczby organów wewnętrznych i konieczności podłączenia do kroplówki nadeszła smutna pora rozstań. Ucałowawszy wszystko, co w ośrodku się rusza i pachnie gorzałą (oznaka wspólnie odbytego spływu) wsiedliśmy.
Żeby skrócić opowieść zakrzywmy czasoprzestrzeń – właśnie wysadzają mnie w Warce na dworcu gdzie lecę do kasy zanabyć bilet do Warszawki. Tak się doskonale składa, że w kasie dowiaduję się iż pociąg zatrzymuje się na stacji Warszawa Powiśle. No git bo pod moim domem. Wsiadam radosny, podróż ma trwać godzinkę z kawałkiem więc miejsca siedzącego mi się szukać nie chce – stoję sobie w przejściu między wagonami. Wentylacja doskonała bo drzwi do wagonu się nie domykają a ja po czwartej stacji zaniechuję zamykania manualnego. No i tu się okazuje, że nie domykające się drzwi są doskonałym wabikiem na różne dziwne osobowości.

Natenprzykład parka wracająca z „imienin”. Gentelmen stawia swoją połowicę przy samych niezamykających się drzwiach, a ona po cichutku mówi pod nosem „wytrzymam, wytrzymam”. Nie byłem pewien czy chodzi o ustanie czy o haftowanie, ale na wszelki wypadek zachowałem czujność dopóki nie wysiedli. Na ich miejsce do mojego przedziału wpadł młodzian, popatrzył na otwarte drzwi, na mnie, znowu na drzwi i zagaił: „przepraszam nie będzie Ci przeszkadzało jak się tu odleję”? dawno nie widziałem takiego połączenia rozczarowania i zaskoczenia jakie wymalowało się na jego twarzy gdy powiedziałem, że wolałbym żeby skorzystał z toalety. Dokumentnie nie docenił, że prawdopodobnie uratowałem mu przyrodzenie, bo drzwi Co jakiś czas lubiły się zamknąć z zaskoczenia.

Warszawa Centralna, zakładam plecak żeby szybciutko na Powiślu wyskoczyć i co? I się zatrzymujemy na Wschodniej. Patrzę Co na bilecie mam napisane – no jak byk Powiśle. Lecę do konduktora i się grzecznie pytam:
- czemu na Powiślu nie?
- bo na Centralnej tak!
- ale ja na Powiśle
- ale skład na Centralnej
- no ale rozkład
- no ale życie
Nie widząc dalszego sensu prowadzenia tej pogawędki ruszam w poszukiwaniu SKM’ek, które na Powiślu się zatrzymują na bank. Komunikat z głośników S2 na peron 1,więc plecak pod pachę i zap… na peron 1. Zziajany siadam na ławeczce,z megafonu że S2 wjedzie na peron 1szy, z tym że wyjątkowo na perom 6ty (tak, to ostatni). Plecak pod pachę i zapier… na 6ty, czytam Co też się na tablicy S2ki wyświetla i co mamy?! Wschodnia – Centralna. No nic, zaraz ma być S1. Niby z peronu 1szego, ale już nie jestem taki głupi. Kiedy już S1 wjechało faktycznie na 1szy to plecak pod pachę i naprawdę zapierdalałem. Wschodnia – Centralna. Nosz Co jest?! Plecak pod pachę i zapierdalam do informacji.
- tak proszę Pana Centralna
- no ale Powiśle?!
- no ale Centralna.
Brakowało żeby Pani mi powiedziała, że Centralna jest większa i ładniejsza, będzie Pan zadowolony.

Kiedy już udało mi się obejść (z plecakiem pod pachą, ale bez zapierdalania) przystanki tramwajowe i autobusowe, aby dowiedzieć się, że z Powiślem to o tej godzinie połączenia nie ma, zdecydowałem się jednak skorzystać z połączenia z Warszawą Centrum. Tym razem Kolej Mazowiecka którą przyjechałem z Warki. W pociągu zagaiłem konduktora o Co z Powiślem chodzi:
- No remont drogi kliencie
- To czemu mi bilecik w Warce na Powiśle sprzedali?!
- Pan pokaże… no faktycznie… bo w Warce Panie to ch... wiedzą...
Centralna, większa i ładniejsza, jestem zadowolony. nocny i wreszcie wymarzony przystanek PKP Powiśle. Oczywiście górna część stacji bo wysiadłem na moście Poniatowskiego. Plecak pod pachę i daję przez stację, a tu nagle z głośników komunikat: Ze względu na prace modernizacyjne na stacji Powiśle nie ma możliwości zakończenia ani rozpoczęcia podróży. Podróżni czekający na pociągi proszeni są o przejście na stację Warszawa Centralna. No tak jakby to był następny peron. No i uważam za genialne informowanie mnie na stacji na której nie mogę wysiąść że nie mogę na niej wysiąść. No wyborne!

W tej Warce to chu… wiedzą, ale w centrali to dokładnie tyle samo.